چه روزها که یک به یک غروب شد، نیامدی
چه بغض‌ها که در گلو رسوب شد، نیامدی
خلیل آتشین‌سخن، تبر به دوش، بت‌شکن
خدای دوباره سنگ و چوب شد، نیامدی
برای ما که خسته‌ایم و دل شکسته‌ایم، نه
برای عده‌ای چه خوب شد، نیامدی
تمام طول هفته را به جمعه چشم دوخته‌ایم
دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی
