به توصیه‌ی دوباره‌ی یکی از دوستانم کتاب «سه دقیقه در قیامت» رو خوندم و این نظر رو براش در طاقچه ثبت کردم:
«کتاب مفیدی است که شرط بهره‌بردن از اون، خوندنش برای استفاده‌بردنه و نه برای نقد کردن؛ جزء اون دسته از کتاب‌هاست که بدک نیست چند وقت به چند وقت مطالعه‌ش کرد تا اثر اون در روزمره‌گی دنیا فراموش نشه و تازه بشه و تازه بمون.»
خدا رو چه دیدین؟ شاید خل شدم و بلندبلند خوندمش و تو کست‌باکس یا شنوتو منتشرش کردم؛ سعی هم می‌کنم که برای رضای خدا باشه، ارواح عمه‌م.
پی‌نوشت:
یک. قطعا یکی از بهترین لذات این دنیا مطالعه است.
دو. آقای دوست که نیستی ولی می‌بینی، ازت ممنونم.
مابعدالتحریر:
این کتاب رو قبلا یکی بلند بلند خونده، پس بنده دیگه نمی‌خونمش. اینکه چطوری خونده‌شده رو نمی‌دونم چون گوش نکردم، حتما بهتر از من خونده‌تش؛ به هر حال می‌تونید اینجا بشنویدش!
