أتَی شابٌّ مُحِبٌّ الإمامَ الجَوادَ عَلیهِ السَّلامُ وَ قالَ: یَا مَولایَ لَستُ جَیِّداً، ضَجَرَ قَلبِی مِنَ النّاسِ، التُّهَمَهِ، الغَیبَهِ… مَاذَا أَفعَلُ؟ إِنّی مُتعَبٌ، ضَاقَ صَدرِی فِی هَذا البِلادِ. فَقَالَ الإِمَامُ الجَوادُ عَلَیهِ‌السَّلامُ: «فِرَّ إِلَی الحُسَینِ»
یک جوان محب اهل بیت خدمت امام جواد علیه‌السلام رسید و عرض کرد: حالم خوب نیست، خسته شدم، تهمت، غیبت و… چه کنم؟ بریده‌ام، نفسم در این شهر بالا نمی‌آید! امام جواد علیه‌السلام به او فرمود: «به سمت حسین فرار کن».
* شعشعه الحسینیه، جلد۱، صفحه‌ی ۵۰
