بر شیشه‌ی بلور دلم پا گذاشتند؛ حضرت رقیه (س)؛ وحید قاسمی

بسم الله الرحمن الرحیم

بر شیشه‌ی بلور دلم پا گذاشتند

در نیمه‌های راه، مرا جا گذاشتند

رفتند و این سه‌ساله‌ی غم‌دیده را پدر

در دشت ترس و واهمه، تنها گذاشتند

رفتند و زخم کهنه‌ی دل‌شوره‌ی مرا

بار دگر بدون مداوا گذاشتند

رفتند و دست کوچک یخ‌کرده‌ی مرا

در دست گرم حضرت زهرا گذاشتند

رفتند و شان قدسی من را، مسیح عشق

در زیر چکمه‌های یهودا گذاشتند

رفتند و فهم آیه‌ی بغض رقیه را

بر گردن شعور لگدها گذاشتند

بعد از دو روز، بر سر بازار شهرشان

هم‌چون کنیزکان به تماشا گذاشتند

وحید قاسمی