الکافی عن أبان بن تغلب: قُلتُ [لِأَبی عَبدِاللّهِ علیه السلام]: أخبِرنی عَن حَقِّ المُؤمِنِ عَلَى المُؤمِنِ. فَقالَ: یا أبانُ، دَعهُ لا تَرِدهُ. قُلتُ: بَلى -جُعِلتُ فِداکَ !- فَلَم أزَل ارَدِّدُ عَلَیهِ. فَقالَ: یا أبانُ، تُقاسِمُهُ شَطرَ مالِکَ، ثُمَّ نَظَرَ إلَیَّ فَرَأى ما دَخَلَنی، فَقالَ: یا أبانُ، أما تَعلَمُ أنَّ اللّهَ عز و جل قَد ذَکَرَ المُؤثِرینَ عَلى أنفُسِهِم؟(۱) قُلتُ: بَلى جُعِلتُ فِداکَ! فَقالَ: أمّا إذا أنتَ قاسَمتَهُ فَلَم تُؤثِرهُ بَعدُ، إنَّما أنتَ و هُوَ سَواءٌ؛ إنَّما تُؤثِرُهُ إذا أنتَ أعطَیتَهُ مِنَ النِّصفِ الآخَرِ.
الکافى -به نقل از ابان بن تغلب-: [به امام صادق علیه‌السلام] گفتم: مرا از حقّ مؤمن بر مؤمن، آگاه فرما. فرمود: «ابان! این موضوع را بگذار و از آن، بگذر». گفتم: نه، فدایت شوم. و به ایشان، اصرار ورزیدم. پس، فرمود: «اى ابان! [از حقوق مؤمن بر مؤمن، این است که] دارایى‌ات را با او به دو نیم، قسمت کنى». سپس به من نگریست و چون حالت [اعجاب] دست داده به مرا دید، فرمود: «اى ابان! مگر نمى‌دانى که خداوند عزّ و جلّ از ایثارگران، یاد کرده است؟». گفتم: چرا، فدایت شوم. فرمود: «هر گاه دارایى‌ات را با او قسمت کنى، هنوز ایثار نکرده‌اى؛ بلکه تو و او یکسانید. وقتی ایثار مى‌کنى که از نیم دیگر هم به او بدهى».
میزان الحکمه (با ترجمه فارسی)، جلد ۱، صفحه‌ی ۱۸
الکافی، جلد ۲، صفحه‌ی ۱۷۲، حدیث ۸۱.
۱. اشاره است به آیه‌ی «وَ یُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَهٌ»«و [دیگران را] بر خویشتن مقدّم مى‌دارند، هرچند خودشان نیازمند باشند.»(حشر/۹)
