آرامگاه باران

… آرامگاه باران

بستر لطیف ابر است، و دریا

اوج وحدت قطره‌قطره‌های آن، کوه‌ها

بلندآوازه‌ترین محل آرامش، و بیابان

تنها تشنه‌ی بی‌ادعای وی …

لیک تلالو قطره‌های باران در ذهن اشک زیباست؛

آنگاه که در آینه‌ی آسمان می‌نگرد و از شرم خورشید سر به زیر می‌اندازد،

و کتمان می‌کند جلال وجود خویش را

* این نوشته از آقای اسماعیل مصفا است که در کیمیای میهن‌بلاگ ثبت کرده بودند. تاریخ ویرایش: دوشنبه ۱۳۹۷/۱۰/۱۰